Dirigent David Svec had af en toe een voorliefde voor hoge decibellen maar hij leidde het geheel met liefde en gezonde energie zonder in platitudes te vervallen. Hij bracht een wervelende voorstelling waar het plezier in het muziek maken van iedereen afspatte.
De voorstelling die ik op 16 september j.l. heb bijgewoond in het prachtige neoklassieke Nationaal Theater was in alle opzichten een verademing als je dit vergelijkt met de (bijna) overal heersende ellende van de “herinterpretatie” door regisseurs.
“Al meer dan vijftien jaar standaardiseert het Regietheater de operapodia van de wereld. Het richt zich op een elitair, afgemat publiek van “fijnproevers”; het deconstrueert, maar bouwt er niets voor in de plaats.”
13 scènes, het is wat veel, en onvermijdelijk maakt het ene tafereel meer indruk dan het andere. Zoals gezegd, we springen van heden naar verleden en weer terug, het wordt wat onoverzichtelijk allemaal, maar eigenlijk nooit eentonig. Daarvoor is de regie te inventief.
As we continue to celebrate his contributions, we are reminded of the profound and lasting influence of this legendary tenor who captured hearts and souls with the transcendent beauty of his voice.
As we continue to celebrate his contributions, we are reminded of the profound and lasting influence of this legendary tenor who captured hearts and souls with the transcendent beauty of his voice.
Puccini-liefhebbers in ultrarechtse hoek gedrukt: “Het verhaal over berooide studenten in 19de-eeuws Parijs werd verplaatst naar het Parijs van de studentenopstanden in 1968. Een alleszins te verdedigen keuze. Maar voor ultrarechtse Italianen en starre opera-puristen geldt zo’n ingreep als een misdaad tegen een nationaal symbool, Puccini zou Puccini niet meer zijn.”
Nu, een halve eeuw later, kunnenn we zien zien dat de spektakelmaatschappij heeft gezegevierd. En opera is een van de slachtoffers.
Het zogenaamde “regietheater” vermindert in hoog tempo de kennis van het publiek over de opera’s zoals ze door de auteurs zijn geschreven en bedacht. Men wordt misleid door andere verhalen te vertellen en door ondoorgrondelijke betekenissen te insinueren, of erger nog, op te dringen die mijlenverver afstaan van de bedoelingen van componist en librettist.