Berichten - Opera

Norma

Norma. Bellini’s Norma is in muzikaal opzicht nogal tweeslachtig. Op papier lijkt het orkest vaak sober en “standaard” belcanto, maar in een voortreffelijke uitvoering kan het werk hypnotiserend werken. Norma is volledig afhankelijk van vocale topkwaliteit. Bellini schrijft lange bogen die nauwelijks “houvast” bieden aan zangers die niet over een uitzonderlijk legato beschikken. “Casta diva” vouwt zich doelbewust eenvoudig en langzaam uit, maar met een te breed vibrato wordt de aria een reeks losse mooie noten. Dat geldt evenzeer voor de erop volgende cabaletta “Ah! bello a me ritorna”: als het tempo te mechanisch is, verandert virtuositeit in routine en klinkt de muziek alleen versnellend “omdat het u eenmaal zo hoort”.

I Capuleti e i Montecchi

I Capuleti e i Montecchi. Yaritza Véliz was voor ons een openbaring in de rol van Julia. Schitterend, mooi en prachtig. Deze Chileense sopraan beschikt namelijk over alle vocale troeven en technische bagage die nodig zijn voor belcanto: zuiverheid van klankkleur, uitmuntende ademcontrole en gevoel voor melodielijnen, helderheid en precisie in de vocalises, een comfortabel bereik en vooral een flexibiliteit die haar in staat stelt emoties over te brengen door alleen maar te variëren in klankkleur, dynamiek of stemgebruik, met zwevende, etherische hoge tonen die de grootste zangers waardig zijn.

Dreigroschenoper

Dreigroschenoper. Het goede nieuws komt van de magnifieke cast die ervoor zorgt dat je je geen moment verveelt. Het dunkt mij recht en billijk dit compliment te herhalen, opdat onze lezers wel beseffen dat wij geenszins enig sombere pad willen betreden, maar veeleer trachten het licht van optimisme en welwillendheid te doen schijnen, immers het motto van Opera Gazet. En datzelfde compliment geldt voor het aanstekelijk puntig spelende Philzuid onder leiding van Enrico Delamboye.

Dreigroschenoper

Dreigroschenoper. Het goede nieuws komt van de magnifieke cast die ervoor zorgt dat je je geen moment verveelt. Het dunkt mij recht en billijk dit compliment te herhalen, opdat onze lezers wel beseffen dat wij geenszins enig sombere pad willen betreden, maar veeleer trachten het licht van optimisme en welwillendheid te doen schijnen, immers het motto van Opera Gazet. En datzelfde compliment geldt voor het aanstekelijk puntig spelende Philzuid onder leiding van Enrico Delamboye.

U gaat al?

U gaat al? Weer een treurig dieptepunt bij het Leugenpaleis aan de Amstel.

Operetta Land. Het variété is terug!

DNO komt niet, zoals voor de hand zou liggen, met een prachtoperette als Die lustige Witwe, Giuditta, Gräfin Dubarry, Der Bettelstudent, of Gräfin Mariza. Dat zou immers logisch zijn, en waar blijven we dan met onze eigenzinnige koers?

Aida in Parijs

Aida. Tijd voor -even tussen door, wij wilden u niet meteen al overbelasten- een uitbarsting van artistiek misgewas, dead on arrival. Het doek valt tussen de eerste twee scènes van de eerste akte en de zaal wordt verlicht (dat de verantwoordelijke de pestpleuris mag krijgen, pardon me (uit te spreken: mie) French, waarna er een gesluierde stoet spoken voor het gordijn tergend langzaam voortschrijdt, begeleid door een onverstaanbare Fernstimme met een Jane Birkin Je t’aime moi non plus timbre. Het Open Podium bij dorpshuis De Zwaan in Uitgeest heeft briljantere ideeën. Gelijksoortige waanzin tussen alle onderbrekingen? En zo kom je dan wel aan je drie uur en een kwartier.

Tosca maar weer eens

Tosca. Amsterdam, klein Toscane, bracht een Tosca in 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1964, 1965, 1969, 1973, 1974, 1978, 1985, 1998, 1999, 2022, 2025. In 2025 staat Tosca nog een keer op het programma, maar nu met “simulaties van geweld, seksueel misbruik, moord en suicide”. Jippie!

Eine Nacht in Venedig – Lehár Festival brengt pure kwaliteit

Eine Nacht in Venedig. De muziek in deze Eine Nacht blijft steeds sierlijk, levendig en elegant. Het koor sluit daar met een warme, volle klank naadloos op aan. Orkest en koor konden het uitstekend met elkaar vinden. Het toneelbeeld, ook dát zijn we van Bad Ischl gewenst, was, in weerwil van het matige libretto, wederom prima-de-luxe en vormde een droompaar met de genoemde en geroemde regie.

Lezerspost !

Lezerspost. “Weer een opera verpest. Waar haalt zo’n S de ongehoorde brutaliteit vandaan, denk je dan bij jezelf. Je moet als mediocre provinciale theaterregisseur maar durven, zo respectloos en schaamteloos je eigen idiosyncrasieën, frustraties en Weltschmerz te etaleren en te infiltreren in een historisch te beschermen kunstvorm als opera.