Onder de nieuwe leiding van Stephan Herheim schijnt het Theater an der Wien een totaal andere koers te varen met blijkbaar een voorkeur voor regisseurs die deconstructieve producten leveren die niet meer schokkend zijn en eerder onbeholpen overkomen en waar de meest elementaire regels van het theater telkens weer worden geschonden.
Read More →
Dirigent David Svec had af en toe een voorliefde voor hoge decibellen maar hij leidde het geheel met liefde en gezonde energie zonder in platitudes te vervallen. Hij bracht een wervelende voorstelling waar het plezier in het muziek maken van iedereen afspatte.
Read More →
De voorstelling die ik op 16 september j.l. heb bijgewoond in het prachtige neoklassieke Nationaal Theater was in alle opzichten een verademing als je dit vergelijkt met de (bijna) overal heersende ellende van de “herinterpretatie” door regisseurs.
Read More →
“Al meer dan vijftien jaar standaardiseert het Regietheater de operapodia van de wereld. Het richt zich op een elitair, afgemat publiek van “fijnproevers”; het deconstrueert, maar bouwt er niets voor in de plaats.”
Read More →
13 scènes, het is wat veel, en onvermijdelijk maakt het ene tafereel meer indruk dan het andere. Zoals gezegd, we springen van heden naar verleden en weer terug, het wordt wat onoverzichtelijk allemaal, maar eigenlijk nooit eentonig. Daarvoor is de regie te inventief.
Read More →
As we continue to celebrate his contributions, we are reminded of the profound and lasting influence of this legendary tenor who captured hearts and souls with the transcendent beauty of his voice.
Read More →As we continue to celebrate his contributions, we are reminded of the profound and lasting influence of this legendary tenor who captured hearts and souls with the transcendent beauty of his voice.
Read More →
Puccini-liefhebbers in ultrarechtse hoek gedrukt: “Het verhaal over berooide studenten in 19de-eeuws Parijs werd verplaatst naar het Parijs van de studentenopstanden in 1968. Een alleszins te verdedigen keuze. Maar voor ultrarechtse Italianen en starre opera-puristen geldt zo’n ingreep als een misdaad tegen een nationaal symbool, Puccini zou Puccini niet meer zijn.”
Read More →
Nu, een halve eeuw later, kunnenn we zien zien dat de spektakelmaatschappij heeft gezegevierd. En opera is een van de slachtoffers.
Read More →
Het zogenaamde “regietheater” vermindert in hoog tempo de kennis van het publiek over de opera’s zoals ze door de auteurs zijn geschreven en bedacht. Men wordt misleid door andere verhalen te vertellen en door ondoorgrondelijke betekenissen te insinueren, of erger nog, op te dringen die mijlenverver afstaan van de bedoelingen van componist en librettist.
Read More →
Weinbergers carrière blijft voor grote delen van zijn leven in nevelen gehuld. Veel van zijn muziek en biografische informatie is verloren gegaan of vernietigd tijdens de Tweede Wereldoorlog. WOII had niet alleen financiële gHet taalterrorisme treft ook het herschrijven van werken van weerloze, want overleden, auteurs. De revisie van literaire werken die onwelgevallige passages bevatten (of het saboteren van journalisten die “onbetamelijke” schijven), is een tot voor kort ondenkbaar verschijnsel in de West-Europese landen die niet onder een fascistische, communistische of enige andere dictatuur zwoegden. Taal in haar algemeenheid is een essentieel onderdeel van de vrijheid van meningsuiting en het gebruik ervan is daarom niet verenigbaar met censuur. evolgen voor Weinberger, maar leidde er ook toe dat hij vluchteling werd, net als honderdduizenden anderen. Hij was zo getraumatiseerd dat hij nooit meer iets wilde loslaten over zijn leven vóór 1939.
Read More →
IDOMENEO. Whether it was opening night enthusiasm, active sabotage, or Hume foolishly seeking to have her cake and eat it too, the behavioral and spatial credibility so clearly sought rapidly descended into laughably melodramatic indulgence.
Read More →
Was de regie van Nigel Lowery geestig? Jawohl, sehr witzig. Maar dat niet alleen, de regie was zo magistraal spitsvondig en humoristisch, dat wij in plaats van de kwalificatie “ingenieus” liever de woorden “absoluut geniaal” zouden willen gebruiken. Wat een meesterlijke regisseur, die ons van de ene verbazing in de andere liet vallen. Absolute Spitzenklasse.
Read More →
“Ooooh lovely, that’s where I go after my walk through the red light district.”
Read More →
Was de regie van Nigel Lowery geestig? Jawohl, sehr witzig. Maar dat niet alleen, de regie was zo magistraal spitsvondig en humoristisch, dat wij in plaats van de kwalificatie “ingenieus” liever de woorden “absoluut geniaal” zouden willen gebruiken. Wat een meesterlijke regisseur, die ons van de ene verbazing in de andere liet vallen. Absolute Spitzenklasse.
Read More →
De verschijning van Cizí kněžna (Vreemde prinses), vertolkt door Annette Dasch, is een grotere, harde versie van Rusalka. Wat betreft drugs kan zij er ook wat van: ze snuift en zuipt dat het een lieve lust is, tussen het copuleren door.
Read More →
Als operaliefhebber kunnen we tegen een stootje wanneer het gaat om onwaarschijnlijke libretti. I Lombardi staat wat ons betreft zeer hoog op de lijst van absurde verhalen met een man die eerst zijn broer tracht te vermoorden, wat later zijn broer ombrengt en in het tweede bedrijf plots een hoog vereerde eremiet is in Jerusalem.
Read More →
Weinbergers carrière blijft voor grote delen van zijn leven in nevelen gehuld. Veel van zijn muziek en biografische informatie is verloren gegaan of vernietigd tijdens de Tweede Wereldoorlog. WOII had niet alleen financiële gevolgen voor Weinberger, maar leidde er ook toe dat hij vluchteling werd, net als honderdduizenden anderen. Hij was zo getraumatiseerd dat hij nooit meer iets wilde loslaten over zijn leven vóór 1939.
Read More →
