Aida. Tijd voor -even tussen door, wij wilden u niet meteen al overbelasten- een uitbarsting van artistiek misgewas, dead on arrival. Het doek valt tussen de eerste twee scènes van de eerste akte en de zaal wordt verlicht (dat de verantwoordelijke de pestpleuris mag krijgen, pardon me (uit te spreken: mie) French, waarna er een gesluierde stoet spoken voor het gordijn tergend langzaam voortschrijdt, begeleid door een onverstaanbare Fernstimme met een Jane Birkin Je t’aime moi non plus timbre. Het Open Podium bij dorpshuis De Zwaan in Uitgeest heeft briljantere ideeën. Gelijksoortige waanzin tussen alle onderbrekingen? En zo kom je dan wel aan je drie uur en een kwartier.
