“Ooooh lovely, that’s where I go after my walk through the red light district.”
Op 4 maart zullen wij de première van Animal Farm van De Nationale Opera bijwonen. Helaas net te laat om de recensie in de zaterdagse Nieuwsbrief mee te nemen. Wij zullen onze recensie a.s. maandag of a.s. dinsdag publiceren.
Stalin was dictator in Rusland vanaf de jaren 1920 tot zijn dood in 1953. Hij heeft 40 miljoen (schattingen lopen uiteen van 20 tot 60 miljoen) Sovjetburgers vermoord.
Godzijdank geen “interpretatie”, althans zo leek het, maar er bleek een enorme adder onder het gras te zitten.
De naam “Messa da Requiem” voor deze voorstelling is dan ook misleidend, wij dachten aan iets als Requietta Land.
De uitspraak van Moser is niet alleen een reality call, maar ook een warme douche die alle onbenulligheden, onbegrip, drogredenen, egocentrische ijdeltuiterij, bespottelijke actualisering, eigentijds snobisme en quasi-progressieve librettoverminkingen door het doucheputje wegspoelt.
Vaag modernisme gepaard aan psychologische groepsdrang en geschraagd door stuitende onwetendheid en een hevig verlangen deel uit te maken van een imaginaire culturele elite.
De regie voelt als een met slecht draad aaneengeregen snoer van rariteiten. De bewegingen van de spelers lijken vaak doelloos, of erger nog: grappig bedoeld.
Als operaregisseur kunnen wij hem het best typeren met een aantal kernwoorden: subtiel; fijnzinnig; respect voor componist, librettist, solisten en publiek; geraffineerde esthetiek…
TOSCA ! Vrijdagavond 27 januari vertoont Filmtheater Voorschoten, exclusief voor Nederland, de registratie van Tosca zoals op 3 en 6 mei vorig jaar opgenomen in Het Muziektheater te Amsterdam: een productie van…