Peter Grimes. John Findon is de jonge tenor die de zieke Issachah Savage verving in de titelrol. Findo stapte last minute in de rol, die hem als een handschoen past. Een zeldzaam type tenor, die tot in het pianissimo een diepe baritonale schatkelder laat horen.
Tag: Koor van de Nationale Opera
Rigoletto bij DNO. A suitable case for treatment. De regie moge dan ernstig vermodderd zijn, met Erasmus zeggen wij “Etiam inter vepres rosae nascuntur.” (“Ook onder doornstruiken groeien rozen.”). En die roos was Aigul Khismatullina, de coloratuursopraan die Gilda zingt, met een o zo fraai, evenwichtig, opjubelend stemgeluid en een verbazingwekkende techniek.
Il Trittico. Er wordt uitstekend gezongen. Het kleine neefje Gherardino (Dimitri Bos/Jeremy Blanvillain) zit op de grond ongestoord te gamen terwijl boven zijn hoofd de pleuris uitbreekt. Opvallend goed is wederom Sam Carl als Betto di Signa. Bekoorlijke zang en spel worden geschonken door het liefdespaar Rinuccio (Joshua Guerrero) en het verwende prinsesje Lauretta (Inna Demenkova). De appendix heeft nòg een prank.
La Traviata. Adela Zaharia hield zich als ridicuul uitgedoste Violetta prima staande in deze vernederende regie.
De akoestiek blijft een hoofdpijndossier. Het leek of een sectie van het orkest zich had afgesplitst en een eigen politieke partij was begonnen op het balkon.
Raskatov heeft gelijk: het boek Animal Farm van George Orwell leent zich uitstekend voor het creëren van spannend muziektheater.
De naam “Messa da Requiem” voor deze voorstelling is dan ook misleidend, wij dachten aan iets als Requietta Land.
Was het echt zo moeilijk om voor een Italiaanse opera Italiaanse zangers te vinden?
Daarvoor gaan wij naar de opera: Niet om over ideeën te discussiëren, maar om meegevoerd te worden in een ervaring die ons in het hart raakt.
Engelbert Humperdinck, Königskinder. Sprookjesopera in drie bedrijven. 1910. Uitwerking van het melodrama van de componist…