Opera Gazet. Waren wij 18 mei nog in Melbourne, voor Macbeth, vandaag (21 mei) moesten wij alweer in Salzburg zijn om vanavond en morgen voorstellingen in het kader van de Salzburger Festspiele Pfingsten bij te wonen. De reis zou gedeeltelijk per vliegtuig en gedeeltelijk met de auto gemaakt worden. De eerste etappe, Melbourne – Isfahan International Airport (Iran) werd gemaakt met de Turkse airliner Pegasus Airways. Vanaf Isfahan ging het met een gehuurde Opel Kadett via Istanboel, Plovdiv, Belgrado, Zagreb en Villach naar Salzburg. Een probleemloze tocht van 4478 kilometer. Fris als een hoentje kwamen wij in het ons aan het hart liggende Salzburg aan. Onze eerste taak: een echte Wiener Schnitzel savoureren!
Wij kwamen voor twee voorstellingen: Il trionfo del Tempo e del Disinganno van Händel op 21 mei, en een concertante La clemenza di Tito op 22 mei. Opera Gazet zal beide voorstellingen recenseren.
You can have any review automatically translated. Just click on the Translate button,
which you can find in the Google bar above this article.
Il trionfo del Tempo e del Disinganno
Oratorium in 2 delen HWV 46a (1707). Libretto Benedetto Pamphilj.
Nieuw productie. Vrijdag 21 mei. Salzburger Pfingstfestspiele.
Mélissa Petit Bellezza; Cecilia Bartoli Piacere; Lawrence Zazzo Disinganno; Charles Workman Tempo; Gianluca Capuano Dirigent; Robert Carsen Regisseur
Les Musiciens du Prince-Monaco
Il Trionfo del Tempo a del Disinganno, Oratorium in 2 delen. Deel 2: Duet “Il bel pianto dell’Aurora” (Disinganno/Tempo). Emmanuelle Haïm, Le Concert d’Astrée.
Bezorgdheid over de toekomst vertroebelt de zelfingenomen blik van Bellezza (“Schoonheid”) in haar ’trouwe spiegel’. Maar wat heeft het eigenlijk voor zin om je tijd te verdoen met ongemakkelijke dingen als vergankelijkheid? Beter is het te genieten van het hier en nu, zo moedigt Piacere (“Genot”) aan, met wie Bellezza een verbond aangaat. Veel later, als dit verbond wordt verbroken, geeft Piacere toe dat hij zich louter voedt met inganno (bedrog): maar dat is dan geen nieuws voor Bellezza, want Disinganno (“Desillusie” in de zin van ware kennis) en Tempo (“Tijd”) hebben hun krachten gebundeld om Bellezza’s verlangen weg te leiden van vluchtige naar duurzame waarden, en om haar oppervlakkige blik te transformeren naar een kijk op de essentiële dingen des levens. Maar het pad naar de spiegel van de Waarheid is bezaaid met obstakels en Bellezza wordt voortdurend blootgesteld aan de verlokkingen van Piacere…
Händel zette zijn eerste oratorium Il trionfo del Tempo e del Disinganno (1707) op een libretto van de invloedrijke kardinaal Benedetto Pamphilj, die de componist sinds zijn aankomst in Rome met opdrachten had gesteund. Ondanks het religieuze en allegorische concept wordt Bellezza’s verhaal door Pamphilj verteld met een psychologisch realisme dat de 22-jarige Händel duidelijk inspireerde: Il trionfo heeft elan en emotionele aantrekkingskracht en de muziek representeert een ontroerend menselijk drama.
La clemenza di Tito
Opera seria in two acts, K. 621 (1791). Libretto van Caterino Tommaso Mazzolà naar het gelijknamige libretto (1734) van Pietro Metastasio.
Concertante uitvoering. Zaterdag 22 mei. Salzburger Pfingstfestspiele.
Charles Workman Tito Vespasiano; Anna Prohaska Vitellia; Mélissa Petit Servilia; Cecilia Bartoli Sesto; Lea Desandre Annio; Peter Kálmán Publio; Les Musiciens du Prince-Monaco; Bachchor Salzburg; Gianluca Capuano Dirigent.
“Er is een samenzwering in Rome”: het Capitool staat in lichterlaaie, de terreur tiert welig. Aan het einde van de eerste akte van La clemenza di Tito gaat het nieuws rond dat keizer Tito vermoord is. Edoch, nepnieuws! Desalniettemin aanleiding voor prachtige begrafenismuziek waarin Mozart de solisten op de bühne laat samensmelten met het Fernchor. Onder degenen die om de moord rouwen zijn de beramers ervan: de gewetenloze Vitellia, die haar hoop op Tito en de troon in de grond geboord ziet, en Sesto, die zo in de ban is van Vitellia dat hij blindelings bereid is om zijn beste vriend Tito te laten vermoorden.
Volgens musicoloog Friedrich Rochlitz vertoont dit kwintet met koor “Mozarts almachtige, Shakespeariaanse kracht om het grote, het grootse, het gruwelijke, het angstaanjagende en het schrijnende tot uitdrukking te brengen… en wel in die mate dat de haren ons te berge rijzen” (1798). De muzikale taal van de opera uit 1791 wordt gekenmerkt door een “nieuwe eenvoud” die niettemin de diepste emoties weerspiegelt. Zo grijpt Mozart ons in de tweede akte bij de kraag en laat hij ons delen in de allerpijnlijkste innerlijke processen: terwijl Sesto en Vitellia geconfronteerd worden met wroeging, doodsangst en schuldbesef, triomfeert Tito over zichzelf. Zelfs in de extreemste beproeving blijft de Romeinse heerser standvastig trouw aan zijn principes van barmhartigheid en mededogen.
Kwintet en koor uit de finale van de 1e akte. Met Tatiana Troyanos, Carol Neblett, Anne Howells, Catherine Malfitano en Kurt Rydl. Uit Jean-Pierre Ponnelles film, met Wiener Philharmoniker en James Levine.
Olivier Keegel
21-5-2021
Het is zeker een grap, 4500 km met een Opel dwars door de wereld. Een droom komt nooit uit. 🎼🌷🌷🌷🌷🎼
Vergeet niet onze Salburg-recensie van volgende week te lezen!
Ondanks dat de Opera Gazet zich, zoals de titel reeds doet vermoeden, voornamelijk bezig houdt met het wel en wee van de opera. Kan zij met de terloopse aanduiding van een wereldreis, gemaakt om er te geraken, niet volstaan. Het nuttigen van een Wiener Schnitzel, hoe smakelijk ook, schiet hier duidelijk te kort. De trouwe lezers verdienen beter.