HOETELWERK
“Net als in Giuseppe Verdi’s oorspronkelijke opera uit 1853 staat een vrouw centraal die door haar omgeving niet wordt geaccepteerd, die verstoten wordt. In Verdi’s tijd was Violetta een prostituee. In deze versie is Violetta een trans vrouw – een vrouw gevangen in een mannenlichaam. Hoe kun je dan toch jezelf zijn? Hoe word je wie je werkelijk bent?”
Was getekend: De Nederlandse Reisopera.
De Nederlandse Reisopera brengt La Traviata in een pocketeditie, die wij niet bezocht hebben en ook niet zullen bezoeken, en beveelt deze aan met de hierboven staande tekst. Wij hebben lichte bedenkingen. NB: inzake de tekst.
Is Violetta wel een vrouw “die door haar omgeving niet wordt geaccepteerd”? Zij is een rijke courtisane die volop meedraait in haar kringen en zich kan veroorloven peperdure feesten te geven, die gretig bezocht worden. Zij wordt slechts onheus bejegend door individuen, namelijk Pa Germont en Zoon Germont. Beiden hebben daarover diepe spijt. “De omgeving” heeft hier weinig mee van doen. Sterker nog, als de proleet Zoon Germont een stapel bankbiljetten en een beledigende tekst doet uitgaan naar Violetta, zijn de omstanders (“de omgeving”) geschokt en verontwaardigheid over des Zoons onhebbelijkheid.
Ja, en dan die eeuwige “prostituee”, waarin wij de platte denkwereld van Spanga herkennen. Violetta is een courtisane, een hofdame, met de bijbetekenis van minnares van de adel. Een “sekswerker” avant la lettre, zo u wilt, maar wel een die zich in hogere kringen begaf. Door haar beschaafde omgangsvormen en elegantie werd zij in adellijke kringen geaccepteerd. Het woord “prostituee” heeft geheel andere connotaties dan beschaafde omgangsvormen en elegantie. Wij verwijzen graag naar het cinematografisch meesterwerk Wat Zien Ik. Zie hieronder, schokkende beelden!
Edoch, de litigieuze onzintekst van De Nederlandse Reisopera heeft slechts zijdelings betekenis; immers, “in deze versie is Violetta een trans vrouw”. Het morbide gedachtegoed dat achter de frase “in deze versie” schuilt, vegeteert in giftige en lugubere moerassen waar niets is dan weening en de knersing der tanden. (Leest u even mee in Matth. 8:12 ?)
Regisseuse D. van Genderen, verantwoordelijk voor het “concept”, lichtte ons in over de ontstaansgeschiedenis: “Het idee plopte op onder de douche.” Beeld: mevrouw Van Genderen die met een Hema-ontstopper het groezelige doucheputje te lijf gaat, waaruit met een zompig PLOP-geluid een in haarballen verpakt CONCEPT geboren wordt. Tot persistit.
Tot slot: “Een vrouw gevangen in een mannenlichaam. Hoe kun je dan toch jezelf zijn? Hoe word je wie je werkelijk bent?”. Hoe kun je dan toch jezelf zijn? Hoe word je wie je werkelijk bent?” Allereerst heeft “een vrouw gevangen in een mannenlichaam” niets met Verdi’s La Traviata te maken. Een evident geval van lijkenpikkerij.
Maar dan de vragen “Hoe kun je dan toch jezelf zijn? Hoe word je wie je werkelijk bent?” Functie van deze vragen: volstrekt onduidelijk.
Beter zijn de vragen: “Hoe ontkom ik aan de waan van de dag? Hoe breng ik het muzikale kunstwerk van Verdi en Francesco Maria Piave op integere wijze voor het voetlicht?”
Hoe vreselijk is dit alles…
Olivier Keegel
EPILOOG
Ach nee toch!!! Moet niet gekker worden….de regisseur gaat, of is, in therapie hoe durf je dit de componist & librettist aan te doen.. Dan heb ik het nog niet eens over “ons”, noem het: de aanschouwers/ aanhoorders….
Kom net terug van de matineevoorstelling van La Traviata bij de Nationale Opera. Dacht dat wij daar zo langzamerhand het dieptepunt van het regietheater wel bereikt hadden maar het blikt altijd erger te kunnen. Nu was er weer een mevrouw Gurbaca die de prachtige opera La Traviata volstrekt weet te verkrachten. Ik noem dat woord niet voor niets want herhaaldelijk zien wij volstrekt niet inneemt libretto thuishorende copulatie-acties, tot zelf in de sterfscene van Violetta wanneer Annina op het achtertoneel intussen aan de gang gaat. Prima orkestwerk trouwens en goede stemmen maar moeilijk om daar van te genieten als je… Lees verder »
Tegen beter weten in heb ik de voorstelling bezocht, met een kennis die fan is van ‘actuele en moderne opera’. Ik was opvallend positief verrast. De stemmen zijn wonderbaarlijk goed (na een hoop Reisopera-producties met zeer matige casting) en het ensemble speelt de muziek zeer fortuinlijk. Als je soms even je ogen dicht doet om een deel van de scene te missen, heb je een zeer fortuinlijke avond.
Als je bij operabezoek je ogen dicht moet doen om een fortuinlijke avond te hebben ben je naar mijn idee bekocht. Opera is totaaltheater, iets anders dan geluid zonder beeld.
Geheel met u eens.
Geachte heer Keegel, Wat een snelle reactie! Maar ik ben nog niet klaar. Om u te ontrieven bericht ik u het volgende: Ik kom net terug van de matinee-voorstelling van La Traviata in Carré. Dus nu voor de 2e keer gezien, alleen om te kijken of u niet een beetje gelijk zou kunnen hebben. Maar nee, deze voorstelling was zo mogelijk nog intenser en nog indringender dan de vorige die ik gezien heb. Alles klopte: het gezang, het acteren en de begeleiding. Het orkest(je) was werkelijk overal spot on. Er werd onder leiding van Alistair Digges verbluffend bezield gespeeld. De… Lees verder »
U bent dus nog steeds enthousiast over de verkrachting van een mooie opera. Ik herhaal nog maar eens, een postume belediging van Verdi.
Jazeker! En ik was niet de enige. De aanwezigen in een (vrijwel) uitverkochte zaal van Carré stonden als één man op en gaven, zoals gezegd, een minutenlange staande ovatie. Bovendien was de ontroering al tijdens de voorstelling merkbaar. Veel aangedane mensen met tranen in hun ogen, ook na de voorstelling En ik overdrijf dit echt niet! Dus… ik sta niet alleen in de appreciatie van deze Traviata. Overigens ben ik zelf een conservatorium geschoold musicus en ik geloof niet in ‘heiligschennis’ o.i.d. van muziek. Het ‘onaantastbaar’ verklaren van muziek gaat m.i. tegen de wetten, de intrinsieke waarden en mogelijkheden van… Lees verder »
Het verwondert mij niet dat u ontroerd was, en velen met u. Deze muziek is nu eenmaal zeer ontroerend. Daar gaat de tekst van heer Keegel ook niet over. Het ging over het ”concept”, de manier waarop het libretto werd mishandeld. En daarover is de mening van een conservatorium geschoold musicus niet meer waard dan die van een ander. De grens van artistieke vrijheid en eigen interpretatie wordt maar al te vaak overschreden in het modieuze regietheater. Ik ben iets minder conservatief dan heer Keegel, maar wel vaak met hem eens. Zeker in dit geval. Let wel: het gaat hier… Lees verder »
Ach, persoonlijk geloof ik niet in het eeuwig onveranderlijke en het onaantastbare aspect van concepten. Als dit in de kunst (en op andere gebieden) het geval zou zijn, zouden we nu nog in de prehistorie leven.
Het is maar goed dat er mogelijkheden zijn om concepten aan een nieuwe tijd-periode met nieuwe mogelijkheden aan te passen.
Het behoudende, het conventionele zit ‘m in een persoonlijkheid, het is een persoonlijke karaktertrek en dat mag nooit opgelegd worden aan anderen. Maar om wellicht een misverstand uit de weg te ruimen: voor mij mag iederen overal het zijne/hare van denken.
Sinds de heer Keegel geen vrijkaarten meer krijgt voor voorstellingen wintert hij ze te bezoeken en zoekt naar alternatieve wegen om gezelschappen (die in vrijwel onmogelijke omstandigheden prachtproducties neerzetten) negatief te schrijven, wat een zwaktebod is dit artikel…
De regisseuse mag dan trots zijn op haar trouvaille, als ik een opera-minnend transmens was zou ik me zwaar misbruikt voelen.
d.w.z misbruikt door dit met de haren erbij gesleepte concept.
Geachte heer Keegel, Ik mocht het genoegen smaken om La Traviata in Carre te zien! Wat een pracht-voorstelling! Wat een concept! En vooral: wat een stemmen!! Omdat u de voorstelling niet gezien hebt -en ook niet gaat- zien, is uw ‘recensie’ van geen waarde! Een ijdel penne-gedrocht… een inhoudsloze fantasie. U zult waarschijnlijk op het moment dat u op een toilet zat te bedenken hoe u hier toch weer wat vuil overheen kon spuiten, ineens bij het ontlasten een infantiele inval gehad hebben: een drol! Ja, ik ga weer een drol van een recensie schrijven! Ik kan u verzekeren: u… Lees verder »
Geachte heer Hackman, er is hier geen sprake van een recensie. Om lezers met een gebrekkige leesvaardigheid tegemoet te komen vermeldden wij expliciet: “Wij hebben lichte bedenkingen. NB: inzake de tekst. NB betekent “let goed op” ! Het niveau van uw reactie laten wij uit medemenselijkheid liever onbesproken.
Conclusie, u houdt dus niet van opera
Ik ga alleen nog naar de opera als er weer een buitenlands gezelschap zoals uit Tartastan door Nederland toert. Die brengen de opera nog in originele uitvoering. De Traviata die nu opgevoerd wordt is een regelrechte postume belediging van Verdi
ik begrijp uw standpunt maar al te goed, en een voordeel is dat de Tartastan-achtige buitenlandse gezelschappen tegenwoordig over zeer goede stemmen beschikken – dat was vroeger wel anders
Zelfs met minder stemmen valt dit te preferen boven de bagger die ze met betere stemmen produceren
Een vrouw, gevangen in een mannenlichaam? Als het nou eronder was, daar kan ik mij met enige moeite nog wel iets bij voorstellen.
Het wordt steeds meer tenenkrommend! Gelukkig zijn r veel goede dvd,s.
Wat zien ik? Een man met kippenveren , en verder helemaal niets ( liedje is inmiddels een klassieker ) ….. Misschien had mevrouw van G die dijenkletser wel in haar hoofd…. Belachelijk “concept” . Maar ze is in het dagelijks leven regie-assistente bij DNO dus dan moet je het conceptuele wiel opnieuw uitvinden om thee te mogen drinken met mevrouw van Eyck en mevr. de Beer .
Ja, elk nadeel heeft ook een voordeel, de 2 trailers waren voor mijn nieuw.
Persoonlijk heeft deze opera ook niet mijn voorkeur.
Ook eens in Luik, Madame Butterfly gezien, en in de finale rolde er een pop uit de kinderwagen.
Ach, in de Twee Kamer willen leden een 1 Toilet voor heren en dames, dus heren wel zitten, want de dames willen wel drogen voeten houden.
Het is deze tijd, zwarte Piet, moorkop ook niet meer. In mijn jaarlijkse opera planning heb ik de keuze, welke regie bij mij past. 🎼🌷🌷🌷🌷🎼
Violetta wordt niet verstoten door de mondaine kringen waarin zij verkeert. Zij voelt zich daar niet thuis. Zij doorziet de oppervlakkigheid, en ”solinga ne’tumulti” droomt zij van een serieuze liefde. Die wordt haar aangeboden door Alfredo. Haar geluk duurt niet lang, de maatschappij waarin Alfredo thuis hoort verstoot haar inderdaad, in de persoon van Germont sr. Zij is geen transvrouw in het diepst van haar gedachten, maar een brave echtgenote! Jammer genoeg krijgen vader Germont en Alfredo (de smiecht!) te laat spijt. Op de valreep gaat de verstoting niet door. Hoe valt dat te rijmen met Violetta als transvrouw? Het… Lees verder »
De waanzin adequaat beschreven.
Dezer dagen lees ik La Divina Commedia. Dante zou wel raad hebben geweten met dit soort regisseurs. Allemaal in de hel. Zo mooi als Dante kan ik hun straf niet bedenken.