Een hoogtepunt van het Luzern Festival dit jaar was het Wagner-concert door het Budapest Festival Orchestra: de Siegfried Idylle uit 1870 en de concertante uitvoering van de eerste akte van Die Walküre.

Siegfried Idylle

De Siegfried Idylle, die voor het eerst werd uitgevoerd in Wagners villa in Tribschen bij Luzern ter gelegenheid van Cosima’s verjaardag, heeft een lange traditie bij het Luzern Festival – niet in het minst vanwege de nauwe band met Luzern. Volgens het programma werd Siegfried Idylle voor het eerst uitgevoerd in 1938 “bij de geboorte van het Festival”, onder de muzikale leiding van Arturo Toscanini. In de op 23 augustus 2022 bijgewoonde uitvoering zette het Boedapest Festivalorkest, onder de bezielde en fijngevoelige leiding van Ivan Fischer, de toon van de avond met zacht wiegende triolen. De betekenis van de leidmotieven die in Wagners Siegfried geciteerd worden, kwam uitstekend tot zijn recht.

De concertante uitvoering van de eerste akte van Die Walküre heeft ook een lange traditie op het festival van Luzern. Voor dit tweede deel van het concert werd het orkest aanzienlijk uitgebreid tot operaformaat. Ivan Fischer opende de beroemde d-klein prelude van Die Walküre met een dreigend muzikaal onweer dat door merg en been ging. De balans tussen de grimmige contrabassen en de andere tremolerende strijkers was fascinerend – een orkestrale transparantie die de gehele eerste akte van Die Walküre zou kenmerken. De hoorns klonken krijgshaftig bij de introductie van Hunding, het beroemde Wotan-motief vond plechtige, majestueuze grandeur in de vertelling van Siegmund en Sieglinde, en de harpen riepen op fascinerende wijze de romantische stemming op van de “Winterstürme” die Siegmund opjagen en waarover hij  zo zinderend zingt.

Als Siegmund bracht de vermaarde Wagner-tenor Klaus Florian Vogt  met zijn karakteristieke heldere stem het publiek in vervoering; Vogt toonde zich een meester in het surfen op de orkestrale golven. Hij ontroerde het publiek met zijn imponerende, hartstochtelijke “Wälse! Wälse!”. Bijzonder ontroerend waren de lyrisch frasen van de “Winterstürme”, waarin Vogt zijn tenor op een bijna belcanteske manier liet vloeien. Naast deze intense Siegmund stond de Finse sopraan Camilla Nylund als Sieglinde, die in september Brünnhilde zal zingen in de nieuwe Walküre in de Opera van  Zürich. Met een perfect beheerst groot volume, een stralende, dramatische sopraan wist Nylund grote indruk te maken. Enerzijds slaagde zij erin emoties van Sieglinde tot het kookpunt te brengen, en aan de andere kant wist Nylund met intimiteit,  die andere, verstilde Sieglinde te vertolken. Bovendien onderscheidde haar vertolking zich door een voorbeeldig tekstbehandeling. Dat gold evenzo voor Günther Groissböck, die met een nachtzwarte bas een dreigende Hunding neerzette en bij het publiek het verlangen aanwakkerde om deze zanger ook eens  buiten het Duitse repertoire mee te maken.

Het publiek volgde het 90 minuten durende, boeiende concert met grote aandacht. Na de hartstochtelijke laatste maten van de liefdesscène met Siegmund en Sieglinde ging het dak eraf. Er waren ovaties voor solisten, dirigent en orkest.

Marco Aranowicz