Libretto en partituur, een twee-eenheid

(Hierboven: Mascagni en zijn librettisten)

Libretto: huh? wah?

Het is alweer zo’n 10 jaar geleden dat Dame Gwyneth Jones (1936), de dramatische sopraan die wel wordt beschouwd als een van de grootste Wagner-sopranen in de tweede helft van de 20e eeuw, een recensie schreef over Paul Dawson Bowlings boek The Wagner Experience. Zij gaf daar haar ongezouten mening over wat nu algemeen beschouwd wordt als “urgent, confronterend en actueel muziektheater”. Het libretto verkrachtende Regietheater dus, onze eigen Taliban in operaland…

De Opera Paralympics

Jones: “Ik word zó moe van de meeste operaproducties van vandaag. Als ik een kaartje koop om Der fliegende Holländer te zien, wil ik de zee zien, schepen, zeelui en spinnewielen, en niet een kantoor vol secretaresses die achter hun typemachines zitten. Ik wil Elisabeth niet naar de gaskamers zien gaan in Tannhäuser noch ben ik gesteld op al die ergernissen waarbij de aanwijzingen in het libretto gewoon worden genegeerd, waardoor het onderwerp van de opera volledig wordt mishandeld en waarbij wordt gesuggereerd dat de producent superieur is aan de componist.”

Operaregisseurs, de iconoclasten van vandaag

Jones: “Het publiek wordt beledigd en behandeld als idioten die niet in staat zijn hun eigen interpretatie te vormen van het werk van componist en librettist en de gevolgen daarvan voor hun dagelijks leven en voor hun denkwereld. En het is per se niet omdat ik ouderwets ben. Integendeel. Ik ben gewoon ziek van de schandelijke manier waarop kostbare kunstwerken worden misbruikt door regisseurs die vaak toegeven dat zij in feite niets van opera weten en soms zelfs helemaal geen muziek kunnen lezen. Het lijkt erop dat zij er vooral op uit zijn iets te creëren dat rumoer en schandaal creëert, iets dat in de verste verte niets te maken heeft met de inhoud van de opera. Hun primaire doel is “het gesprek van de dag” worden en aldus hun carrière een impuls geven.”

Publiek wegjagen

Jones: “Veel fervente operagangers hebben het opgegeven om hun ongenoegen door boegeroep te laten blijken; ze bezoeken eenvoudigweg zulke voorstellingen niet meer; kijk naar de lege stoelen in veel operahuizen. In Bayreuth zijn kaartjes nu veel makkelijker te krijgen via internet, en soms zelfs nog op de dag van de première aan de kassa. Bijzonder verontrustend, want het publiek dat wegblijft komt niet zo makkelijk weer terug!”

Jones: Opera’s worden nu al decennialang “naar onze tijd” verplaatst; we zien spijkerbroeken, pure lelijkheid en irrelevante en van slechte smaak getuigende seksuele handelingen. Is dat zo langzamerhand niet achterhaald? Ik vind het hard nodig om terug te keren naar de waarheid en authenticiteit van partituur en libretto.”

Nu hoort u het ook eens van een ander.

Olivier Keegel

You can have any review automatically translated. Just click on the Translate button,
which you can find in the Google bar above this article.