Een première die in 1858 tot het ontslag leidde van de intendant van de Opera van Weimar, Franz Liszt. Een opera die Fritz Wunderlich op zijn repertoire had. Dat wekt onze nieuwsgierigheid. We hebben het over Der Barbier von Bagdad van Peter Cornelius. Hij schreef deze opera op aanmoediging van genoemde Franz Liszt, die zich nog wel eens achter de oren gekrabd zal hebben.
You can have any review automatically translated. Click the Google Translate button (“Vertalen”), which can be found at the top right of the page. In the Contact Page, the button is in the right column. Select your language at the upper left.
Der Barbier von Bagdad, een komische opera in twee akten van Peter Cornelius, was in de 19e eeuw bijzonder populair, maar is nu vrijwel dood en begraven op het kerkhof van de vermeende goede smaak. Wie deze opera ooit live heeft bijgewoond, steke zijn/haar vinger op om zich vervolgens te melden bij onze Tamara van de Opera Gazet redactie; zij is op zichzelf al een feest, maar het wordt een dubbel feest als zij u een welverdiende fles champagne met Jopie Heesters-etiket overhandigt.
Peter Cornelius
Who the hell is Peter Cornelius? Een alleraardigste componist, enigszins vergelijkbaar met Engelbert Humperdinck: onderhoudende muziek met een snufje Wagner-voor-eenvoudige-handwerkslieden. Gaat de opera ergens over? Ja zeker! Om Mensen van Nu te enthousiasmeren, bedienen wij ons, met permissie, van het DNO/Spanga jargon. Deze opera gaat over: Sterke Vrouwen! Over Schijn en Werkelijkheid! Over Machtsverhoudingen! Over Schuld en Vergeving! (Net als alle andere opera’s dus.)
Ouverture Der Barbier von Bagdad. Royal Scottish National Orchestra – Lance Friedel.
Wie het fijne van de kous wil weten: Nureddin (tenor) is verliefd op Margiana (sopraan). Hoe bestaat het. Abul Hassan (bas), kapper, wordt opgeroepen om Nureddin op te kalefateren voor zijn ontmoeting met Margiana. Maar Abul Hassan drukt zijn snor (no pun intended). De Cadi (tenor) is van plan zijn dochter Margiana te laten trouwen met een oude vriend. Als de geliefden Nureddin en Margiana alleen zijn, wordt hun samenzijn wreed verstoord door de terugkeer van Abul Hassan. Ook de Cadi verschijnt ten tonele. Nureddin verbergt zich in een koffer waarin zich ook de geschenken van Margiana’s andere huwelijkskandidaat bevinden. Abul Hassan denkt dat Nureddin dood is en wil de koffer bij het groot vuil zetten. De Cadi misinterpreteert het een en ander, en denkt dat Abul Hassan een dief is (Schijn en Werkelijkheid!). Dan verschijnt een deus ex machina, De Kalief. Dit is de enige bariton in deze opera, dus: alles komt goed.
Die première in 1858 werd dus geen succes. Liszt, zoals gezegd de intendant te Weimar, voelde al nattigheid, en schaafde de partituur wat bij. Het mocht niet baten. Een kleine 50 jaar later, in 1904, werd de opera nogmaals uitgevoerd. En nu was de ontvangst heel wat enthousiaster: men was verbaasd dat een opera met deze titel geen of weinig exotische kitsch bevatte, maar echt Duitse muziek. Het zogenaamde “Margianalied” van de Barbier, het liefdesduet, de aria’s van Nureddin, allemaal puike muziek. De Salem Aleikum finale is zelfs een pareltje van fraaie harmonie.
Der Barbier von Bagdad: Act II: Salem aleikum – Heil diesem Hause. Kurt Moll.
Schreven wij daar nu werkelijk “Salem Aleikum”? Oei, wij vrezen van wel en begeven ons daarmee op het gladde ijs van de cultural appropriation. Wie se moeder? Cultural appropriation, oftewel cultuurtoe-eigening of cultuurkaping: wanneer de ene cultuur elementen van een andere cultuur overneemt. Mag dat niet dan? Nee, niet als leden van de dominante cultuur stijlelementen van een sociaal-etnische minderheid gebruiken. Eenvoudiger gezegd: oude, witte mannen dienen met hun fikken van Arabisch erfgoed af te blijven. Er is al zoveel gruwelijk misgegaan op dit gebied. Als u durft, klikt u dan HIER, en u hoort Aart Brouwer (overleden 2013) in het lied “Pasha Hassan”. Een schande dat dit in Nederland heeft kunnen plaatsvinden! Te vergelijken met de fascisten Jip en Janneke.
Der Barbier von Bagdad. Oh Margiana! (Abul Hassan), Julia Costa (bas).
Peter Cornelius heeft nooit weet gehad van het begrip “cultuurkaping”. Na het echec van de Barbier-première vertrok hij naar Wenen, waar hij zijn tweede opera, Der Cid, componeerde. In 1865 schreef hij in München zijn derde opera, Gunlöd. Hij componeerde ook talrijke liederencyclussen (“Weihnachtslieder”, “Brautlieder”), en betoonde zich daarin een meester der lyriek.
Zijn opera Der Barbier van Bagdad is een van de meest poëtische Duitse komische opera’s uit de 19e eeuw. Wij vrezen echter deze opera in de eerstkomende decennia niet in Nederland te kunnen bijwonen. Maar het internet biedt uitkomst. U kunt een groot deel van de opera, geënsceneerd, HIER horen en zien. Waarschuwing: deze video bevat schokkende beelden.
Olivier Keegel
Een pracht lied van die Aart Brouwer! Bedankt Olivier, ik kon het nog niet. Vooral dat: Ene Makke.
Ik zag Der Barbier von Bagdad op 29/10/1962 in de Antwerpse Kameropera en op 28/12/1984 in het Badisches Staatstheater te Karlsruhe. Günter von Kannen zong daar de rol van Abul Hassan en Julius Best was Nureddin.
Opera Gazet treft het dat Tamara geen deel meer uitmaakt van de crew, zo niet had ik twee flessen Champagne tegoed. Ik verkies trouwens het etiket Moët & Chandon boven Johannes Heesters.