Lady Macbeth of Mtsensk. De karakterisering van de personages is meesterlijk, een caleidoscopisch spectrum waar vaak hysterisch snel tempo en de bijtende instrumentale behandeling weinig affiniteit of zelfs empathie doen opwekken.
Tag: Recensie 2023
Le Grand Macabre speelt zich af in het fictieve Breughelland, een nachtmerrieachtige wereld vol groteske personages en bizarre situaties. Qua onzinnigheid bevat het libretto een collage van absurde en onzinnige teksten, die de allergrootste in dit genre, Sjef van Oekel (i.e. Wim T. Schippers), dicht benaderen.
Innocence speelt in Finland, zoals Bleu in Amerika speelde, hetgeen toch enigszins op gespannen voet staat dat met een van mantra’s van het urgente, desoriënterende Muziektheater: de aansluiting bij de leefwereld van het publiek. Het is al maanden geleden dat er een Surinaamse politieagent door een andere Surinaamse politieagent op de Lindengracht werd doodgeschoten, en Kareltje, zoon van Vieze Karel uit de Lindenstraat, maakte met de van zijn vader geleende Glock 19 (een schoonheid van een wapen) niet meer dan 4-5 slachtoffers.
Onder de nieuwe leiding van Stephan Herheim schijnt het Theater an der Wien een totaal andere koers te varen met blijkbaar een voorkeur voor regisseurs die deconstructieve producten leveren die niet meer schokkend zijn en eerder onbeholpen overkomen en waar de meest elementaire regels van het theater telkens weer worden geschonden.
Was de regie van Nigel Lowery geestig? Jawohl, sehr witzig. Maar dat niet alleen, de regie was zo magistraal spitsvondig en humoristisch, dat wij in plaats van de kwalificatie “ingenieus” liever de woorden “absoluut geniaal” zouden willen gebruiken. Wat een meesterlijke regisseur, die ons van de ene verbazing in de andere liet vallen. Absolute Spitzenklasse.
Was de regie van Nigel Lowery geestig? Jawohl, sehr witzig. Maar dat niet alleen, de regie was zo magistraal spitsvondig en humoristisch, dat wij in plaats van de kwalificatie “ingenieus” liever de woorden “absoluut geniaal” zouden willen gebruiken. Wat een meesterlijke regisseur, die ons van de ene verbazing in de andere liet vallen. Absolute Spitzenklasse.
Er ontstond onrust onder het publiek toen bleek dat de tafel in de pauze van rechts naar links was verplaatst
Godzijdank geen “interpretatie”, althans zo leek het, maar er bleek een enorme adder onder het gras te zitten.
De naam “Messa da Requiem” voor deze voorstelling is dan ook misleidend, wij dachten aan iets als Requietta Land.
De regie voelt als een met slecht draad aaneengeregen snoer van rariteiten. De bewegingen van de spelers lijken vaak doelloos, of erger nog: grappig bedoeld.