Guercœur. Loy situeert de opera in een vrijwel kaal toneel met als enige rekwisieten houten stoelen waar de solisten en het koor soms op zitten; soms ook wandelen zij rond in een soort hypnose, belicht in blauwige tinten.
Tag: Opera Gazet
Die Jüdin von Toledo. Dirigent Jonathan Darlington gaf een secure, uiterst geïnspireerde en tegelijk lyrische interpretatie, het orkest van de Semper Oper bood onder zijn leiding een les in geprofileerd en overtuigend samenspel wat een prestatie is bij een wereldpremière. Last but not least: Robert Carsens intrigerende, sober en tegelijk meeslepende regie was theater van de hoogste orde zonder in clichés of goedkope effecten te vervallen.
De absolute ster van de avond was Elizabeth Reiter in de rol van Fiorella, de manipulerende dochter van roverhoofdman Falsacappa. Zij leverde een waarlijk perfecte prestatie op het gebied van zang, dans en podiumprésence, waarbij zij iedereen wegspeelde, dat laatste zonder enige negatieve connotatie. Wat een fijne, mooie, heldere toon, die zelfs na extravagante dansinspanningen op hetzelfde hoge niveau bleef.
“This is disgusting, I will not stay one minute longer here.”
"What does censorship reveal? It reveals fear." Julian Assange You can have any review automatically…
“Ooooh lovely, that’s where I go after my walk through the red light district.”
“Ooooh lovely, that’s where I go after my walk through the red light district.”
De uitspraak van Moser is niet alleen een reality call, maar ook een warme douche die alle onbenulligheden, onbegrip, drogredenen, egocentrische ijdeltuiterij, bespottelijke actualisering, eigentijds snobisme en quasi-progressieve librettoverminkingen door het doucheputje wegspoelt.
Vaag modernisme gepaard aan psychologische groepsdrang en geschraagd door stuitende onwetendheid en een hevig verlangen deel uit te maken van een imaginaire culturele elite.
Ah ! je ris de me voir si belle en ce miroir… Dit kwettert Marguerite,…