Die Jüdin von Toledo. Dirigent Jonathan Darlington gaf een secure, uiterst geïnspireerde en tegelijk lyrische interpretatie, het orkest van de Semper Oper bood onder zijn leiding een les in geprofileerd en overtuigend samenspel wat een prestatie is bij een wereldpremière. Last but not least: Robert Carsens intrigerende, sober en tegelijk meeslepende regie was theater van de hoogste orde zonder in clichés of goedkope effecten te vervallen.
Lady Macbeth of Mtsensk. De karakterisering van de personages is meesterlijk, een caleidoscopisch spectrum waar vaak hysterisch snel tempo en de bijtende instrumentale behandeling weinig affiniteit of zelfs empathie doen opwekken.
Onder de nieuwe leiding van Stephan Herheim schijnt het Theater an der Wien een totaal andere koers te varen met blijkbaar een voorkeur voor regisseurs die deconstructieve producten leveren die niet meer schokkend zijn en eerder onbeholpen overkomen en waar de meest elementaire regels van het theater telkens weer worden geschonden.
Dirigent David Svec had af en toe een voorliefde voor hoge decibellen maar hij leidde het geheel met liefde en gezonde energie zonder in platitudes te vervallen. Hij bracht een wervelende voorstelling waar het plezier in het muziek maken van iedereen afspatte.
Was het echt zo moeilijk om voor een Italiaanse opera Italiaanse zangers te vinden?