Tonio was de ster van de avond, gezongen door John Osborn die zijn ‘Ah, mes amis’, paradepaardje van tal van lyrische tenoren met goede hoge C’s, met een verbluffend gemak de zaal in slingerde.

Dirigent David Svec had af en toe een voorliefde voor hoge decibellen maar hij leidde het geheel met liefde en gezonde energie zonder in platitudes te vervallen. Hij bracht een wervelende voorstelling waar het plezier in het muziek maken van iedereen afspatte.

De voorstelling die ik op 16 september j.l. heb bijgewoond in het prachtige neoklassieke Nationaal Theater was in alle opzichten een verademing als je dit vergelijkt met de (bijna) overal heersende ellende van de “herinterpretatie” door regisseurs.