CORINNE’S COLUMN #4

Corinne Romijn

Panem et circenses

Panem et circenses, brood en spelen.  In de wereld der operazangers bestaat er een variant: het zangconcours! Een zenuwslopend, welhaast sadomasochistisch  circus waar je je zangkunstjes kunt vertonen en een prijs in de wacht kunt slepen wanneer je heel goed bent. Vaak valt er ook nog een publieksprijs te bemachtigen: het equivalent van de Romeinse thumb up vanuit de publieksarena.

Je doet het natuurlijk voor de eer en in de hoop dat je “ontdekt” wordt maar een mooie geldprijs zorgt wel voor brood op de plank om door te kunnen ploeteren, je peperdure studie en zangcoach  en andere guru’s te kunnen bekostigen.

Ooit deed ik mee aan het  Nico Dostal-Wettbewerb in het pittoreske stadje Lippstadt een uurtje of drie rijden vanaf mijn toenmalige woonstee, het niet minder pittoreske Kerkrade. Mijn ouders hadden er echt zin in en pa had zelfs een hotel geboekt want stel je voor dat dochterlief zich naar de finale zou kwelen? De halve finale was namelijk één dag voor de finale en ik had al veel eerder voorgezongen op een andere plek, dichter bij huis.

Vol goede moed vertrokken we, en pa drukte mij op het hart: “Ook wanneer je niks wint, en je zult ook wel niks winnen, is het toch een goede ervaring voor je geweest. Ma verheugde zich op de vele Duitse modewinkels voor dames  met een maatje meer.

Ik had twee Offenbach-aria’s en Orlofsky uit Die Fledermaus voorbereid. De eis dat je in de eventuele finale ook tenminste één stuk van operettecomponist Nice Dostal moest zingen, had ik volledig aan mein Stiefel of wel laars gelapt. Er was immers geen enkel vertrouwen dat ik de finale zou halen en echt op zijn Limburgs vonden pa, ma en ik dat dit avontuur al heel wat was en we er  gewoon een gezellig weekend van gingen maken.

Tot ieders verbijstering ging ik echter door naar de finale …. Ja, was nun ?! Ik had geen Dostal-repertoire maar mocht van een sopraan die ook dóór was, haar Dostal-album (zoiets bestaat dus) lenen en ik stampte er in een dag tijd “Heut Abend lad ich mir die Liebe ein” in. Een simpele melodie, maar de tekst uit het hoofd leren was nog even iets anders, dus schreef ik bij couplet twee à la Van Kralingen wat steekwoorden in mijn  handpalm. Het ging goed en ik zag al turend op mijn expressieve linker handpalm door mijn vingers heen pa en ma, beiden met rood hoofd, in het publieksgedeelte van de arena.

En toen kwam de uitslag …..  de derde prijs die ging naar een Chinese tenor, de tweede prijs  ging naar een Duitse mezzo ( hetzelfde stemtype als het mijne ) en ik zag pa al mismoedig NEE schudden.

En de eerste prijs, een geldprijs van 2000 DM en opnames van Dostal-liederen met het WDR  Rundfunkhausorchester, ging naar……. Corinne Romijn!