





Panem et circenses
Panem et circenses, brood en spelen. In de wereld der operazangers bestaat er een variant: het zangconcours! Een zenuwslopend, welhaast sadomasochistisch circus waar je je zangkunstjes kunt vertonen en een prijs in de wacht kunt slepen wanneer je heel goed bent. Vaak valt er ook nog een publieksprijs te bemachtigen: het equivalent van de Romeinse thumb up vanuit de publieksarena.
Je doet het natuurlijk voor de eer en in de hoop dat je “ontdekt” wordt maar een mooie geldprijs zorgt wel voor brood op de plank om door te kunnen ploeteren, je peperdure studie en zangcoach en andere guru’s te kunnen bekostigen.
Ooit deed ik mee aan het Nico Dostal-Wettbewerb in het pittoreske stadje Lippstadt een uurtje of drie rijden vanaf mijn toenmalige woonstee, het niet minder pittoreske Kerkrade. Mijn ouders hadden er echt zin in en pa had zelfs een hotel geboekt want stel je voor dat dochterlief zich naar de finale zou kwelen? De halve finale was namelijk één dag voor de finale en ik had al veel eerder voorgezongen op een andere plek, dichter bij huis.
Vol goede moed vertrokken we, en pa drukte mij op het hart: “Ook wanneer je niks wint, en je zult ook wel niks winnen, is het toch een goede ervaring voor je geweest. Ma verheugde zich op de vele Duitse modewinkels voor dames met een maatje meer.

Ik had twee Offenbach-aria’s en Orlofsky uit Die Fledermaus voorbereid. De eis dat je in de eventuele finale ook tenminste één stuk van operettecomponist Nice Dostal moest zingen, had ik volledig aan mein Stiefel of wel laars gelapt. Er was immers geen enkel vertrouwen dat ik de finale zou halen en echt op zijn Limburgs vonden pa, ma en ik dat dit avontuur al heel wat was en we er gewoon een gezellig weekend van gingen maken.
Tot ieders verbijstering ging ik echter door naar de finale …. Ja, was nun ?! Ik had geen Dostal-repertoire maar mocht van een sopraan die ook dóór was, haar Dostal-album (zoiets bestaat dus) lenen en ik stampte er in een dag tijd “Heut Abend lad ich mir die Liebe ein” in. Een simpele melodie, maar de tekst uit het hoofd leren was nog even iets anders, dus schreef ik bij couplet twee à la Van Kralingen wat steekwoorden in mijn handpalm. Het ging goed en ik zag al turend op mijn expressieve linker handpalm door mijn vingers heen pa en ma, beiden met rood hoofd, in het publieksgedeelte van de arena.
En toen kwam de uitslag ….. de derde prijs die ging naar een Chinese tenor, de tweede prijs ging naar een Duitse mezzo ( hetzelfde stemtype als het mijne ) en ik zag pa al mismoedig NEE schudden.
En de eerste prijs, een geldprijs van 2000 DM en opnames van Dostal-liederen met het WDR Rundfunkhausorchester, ging naar……. Corinne Romijn!






Nou, Corinne, je vader had toentertijd niet veel verwachtingen van je, maar het was je gelukt. Lange teksten onthouden lijkt mij het moeilijkst.
Wat leuk om je zangavonturen te lezen. En te genieten van je schrijftalent!
Mooi Mens en uitermate bekwaam(Wim Kan)
Geweldig en heerlijk om te lezen!
The winner takes it all!
Ontroerend. Ik zie het voor me, je ouders. Mijn moeder zat ook altijd op de eerste rij te glunderen. Ik ben weliswaar een amateur maar het gevoel is hetzelfde.
Het gevoel is zeker hetzelfde . Optreden en op een podium je kunsten vertonen is en blijft spannend . Ik heb altijd enorm veel respect voor amateurs die solo’s zingen in koren en ook rollen vertolken . Vaak hartstikke goed niveau en soms zelfs beter dan de zogenaamde professional. 😉 Mijn moeder was echt op van de zenuwen elke keer wanneer ze ook naar een voorstelling kwamen . Pa was koelbloediger meer van … dat komt goed .
Heel herkenbaar, die typisch Limburgse bescheidenheid; niks mis mee, overigens!
Leuk dat je zowel de eer als het geld opstrijkt!
Daar is zeker niks mis mee! ik heb toch vaak a-typische Limburgers meegemaakt, ik herken het niet echt. Ik ben opgegroeid in Rotterdam, maar ik kom uit Sittard, dus zelf Limburgse (en, jawel, bescheiden).
Overigens leef ik mee met mijn landgenoten en ik hoop dat Corinne geen slachtoffers van het water te betreuren heeft.
Dank alweer voor de fijne comments. Nee hoor mijn familie is godzijdank bespaard gebleven van de watersnood ellende.
U kunt erg goed de spanning erin houden!
Ook als je niks wint, en je zult wel niks winnen….dat was uiteraard bedoeld om u op te kikkeren.
Is die bescheinheid Limburgs? dat betwijfel ik. Denk eens aan Frans Timmermans…of Geert Wilders…
beste A. Minis, er zijn ook a-typische Limburgers!