Gisteren maakte Willy Demeyer, voorzitter van de Raad van Bestuur van de Opéra Royal de Wallonie te Luik, het overlijden bekend van Stefano Mazzonis di Pralafera, Algemeen en Artistiek Directeur sinds 2007.
“Onder leiding van Stefano Mazzonis heeft de Opéra Royal de Wallonie een ongekende ontwikkeling doorgemaakt op het gebied van artistieke kwaliteit, internationale bekendheid en steun van het publiek,” aldus Demeyer. Hij bedankte Stefano Mazzonis voor zijn niet aflatende inzet voor de Opéra Royal de Wallonie, de artiesten en de cultuur.
Demeyer: “De artistieke wereld van België verliest een van haar meest briljante dienaars, en Luik rouwt om een van haar grote zonen.” Stefano Mazzonis werd enkele jaren geleden voor zijn voortreffelijk werk benoemd tot ereburger van de stad.
SAFE HAVEN
Luik was altijd, en blijft dat hopelijk ook, een safe haven voor d’oprechte operaliefhebber. Een opera-avond in Luik was steeds een internationale gelegenheid, naast de Belgische operaliefhebbers trof men er ook bezoekers uit omringende landen, die in één- of tweedaags asiel gingen op de vlucht voor de opera-aberraties in eigen land. Geen wonder dat zo’n avond nogal eens wat weghad van een bijeenkomst van Nederlandse expats te België.
Als regisseur had hij, tegen de waan van de dag in, steeds de componist, de librettist en de zangers voor ogen. Of het nu om Otello, Manon Lescaut, Rigoletto, Macbeth of Aïda ging, in zijn regie ging het hem altijd om de opera, de componist, de zangers, en daarmee: om zijn publiek. Geen wonder dat zangers van naam graag in Luik kwamen zingen.
De aanvoerder van het bastion Luik is gesneuveld, laten wij hopen dat het bastion overeind blijft.
De dood van Stefano Mazzonis di Pralafera is niet alleen een groot verlies voor zijn naasten, zijn medewerkers en zijn talloze bewonderaars, maar ook een ramp voor wat er nog over is aan artistieke integriteit in de West-Europese operahuizen.
