Welk een genoegen kan de opera ons bereiden als muziek en regie er een feest van maken. De beperkingen die corona ons oplegt, kunnen zelfs gunstige voorwaarden scheppen voor een prachtige voorstelling, ondanks de afwezigheid van publiek. En zo geschiedde het bij deze Ernani, opgevoerd in Palermo op 26 februari j.l. en tot ons gekomen via de YouTube site van het Teatro Massimo de Palermo : nog steeds beschikbaar! Het is een echte tv-productie geworden: dynamisch in beeld gebracht, de protagonisten uitvergroot en daarmee de opera tot een magnifieke voorstelling gemaakt.
You can have any review automatically translated. Click the Google Translate button (“Vertalen”), which can be found at the top right of the page. In the Contact Page, the button is in the right column. Select your language at the upper left.
Ernani, opera in vier aktes van Giuseppe Verdi, op een libretto van Francesco Maria Piave, was tweeëntwintig jaar lang niet te zien in het Teatro Massimo van Palermo, maar keerde terug op 26 februari, in een semi-geënsceneerde versie en via live streaming. Met medewerking van het orkest en het koor van het Teatro Massimo. Dirigent was Omer Meir Wellber. Regie van Ludovico Rajata.
Elvira: Eleonora Buratto
Ernani: Giorgio Berrugi
Don Carlos: Simone Piazzola
Silva Michele Pertusi
Giovanna Irene Savignano
Don Riccardo Carlo Bosi
Jago Andrea Pellegrini
Orchestra e Coro del Teatro Massimo
Dirigent: Omer Meir Wellber
Regie: Ludovico Rajata
Muziek: *4,5*
Regie: *4,5*
« Tres para una »
Dat was de ondertitel van Victor Hugo’s romantische drama Hernani, waarop Piave het libretto van Ernani baseerde. Elvira, nicht en verloofde van Don Silva, wordt bemind door de rebel Ernani. Don Silva voelt de noodzaak tot een ernstig foeigesprek, maar de koning, Don Carlos, doet een goed woordje voor Ernani. Hartstocht, rivaliteit, jaloezie, wraak, verbeten confrontaties en samenzweringen vormen de ingrediënten van een intrige vol wendingen, die Verdi’s muziek met verve doen opzwepen. Er zijn drie rivalen (Don Carlos ziet Elvira ook graag), ieder met hun eigen stemvak, de tenor, de bariton en de bas. Zij allen strijden in de beste operatraditie om de liefde van de sopraan. Vocale wedijver ten dienste van de emotie, van de smeulende lyriek. Brandende passie, het solistenteam lust er wel koek van en wij worden volgaarne meegesleept. « Aan het denken gezet? » My foot!
We hadden sopraan Eleonora Buratto, sinds jaar en dag Eerste Hofdame van Mozart, niet verwacht op het feestje van Verdi. De stem van de Italiaanse sopraan is rijk van kleur, warm en homogeen in alle registers, en geeft blijk van een grote technische beheersing: haar lage noten zijn vrij van elke grofheid, de zang blijft elegant, de lichtvoetigheid is hartverwarmend, en het legato is constant. In de ensembles zorgt zij voor dynamiek en staat zij haar mannetje (v) tussen de macho’s van het verwerpelijke geslacht.
Het triumviraat van tenor, bas en bariton kent óók zijn sterke optredens vol passie en expressie. In de titelrol zorgt Giorgio Berrugi voor een combinatie van onbedwingbare kracht en lyriek. Simone Piazzola beschikt met zijn viriele, beweeglijke stem over de autoriteit die het karakter van Don Carlos vereist. De beroemde baritonaria « Oh, de’ verd’anni miei » geeft met ingetogenheid uiting aan een diepzinnige meditatie, instrumentaal ondersteund door de cello. Michele Pertusi zet met zijn voortreffelijke podiumprésence een geweldige Don Silva neer, die hij soms zelfs een lik ontroering weet mee te geven.
Het spelen of zingen van een Verdi-partituur, bedwelmend, glanzend, vereist volledige inzet en een grote muzikaliteit. Het orkest onder de vastberaden leiding van Omer Meir Wellber geeft de contrasten in soepele dynamiek weer. Hij durft te vertragen, te nuanceren, de tempi te variëren om nog sterker te dramatiseren en derhalve de adrenaline te laten stromen. De verspreid opgestelde koorleden versmelten tot een homogeen ensemble dat een krijgshaftig, huiveringwekkend « Si redesti il leon di Castiglia » brengt. De dramatische en esthetische effecten van deze opstelling, zoals die van een antiek koor, zijn spectaculair.
Ludovico Rajata ontwierp een ruimtelijke indeling met inachtneming van de corona-vereisten. De stoelloze vloer van het theater is het podium voor orkest en zangers. Er zijn weelderige renaissancekostuums die de zangers de waardigheid verlenen die past bij hun rol en maar ook heel goed bij hun uitingen van hartstocht. De corona-gerelateerde noodzakelijk afstand versterkt de dramatische spanning van het vocale kwartet, alsof het verscheurd wordt door de tragedie die de versmelting van lichamen, de gemeenschap van harten verbiedt. De aanblik van het prachtige Teatro Massimo, gesublimeerd door de subtiele verlichting, blijft een lust voor het oog.
Zo, aangeboden op een tv- of computerscherm, vindt deze voorstelling zonder publiek opnieuw de doeltreffende voorwaarden voor een totaalspektakel waarin het genie van Verdi ten volle tot zijn recht komt.
Bravo voor het Teatro Massimo. En dank aan het Teatro Massimo.
Viva il Massimo!
Jean Jordy
(bewerkte vertaling van Olivier Keegel)
We like to get in touch with our readers.
Please add a comment under this article and/or rate the article with 1 to 5 stars. Scroll down.
