CORINNE’S COLUMN #1

Corinne Romijn

The yellow brick road to success and… failure

“The yellow brick road to success”, uit The Wizard of Oz. Success and… failure. Want dat laatste hoort er zeker ook bij wanneer je als tiener, maar ook later, niets liever wil dan actrice, of nog liever, zangeres worden.

Ik was op de lagere school al Dorothy uit K (niet Kansas maar Kerkrade), inclusief rode lakschoenen die oma voor me gekocht had, want ik ging optreden voor de jarige meester van de zesde klas.

Ik zou de geweldige Duitse klassieker “Zwei rote Schuh” van Conny Froboess vertolken, waarbij ik een eigen dansje had bedacht en keihard met het plaatje meezong. Het was een groot succes in mijn klasje en… A star was born … althans in mijn hoofd zag ik het al helemaal voor me. Schitteren op internationale podia met eender welk genre muziek dan ook.

Maar er was nog een lange weg te gaan, via meerdere koren waar ik in de anonimiteit ten onder dreigde te gaan. Niet echt mijn ding, maar ik zong nu eenmaal graag.

Steeds hoopte ik op een solo en die kwam uiteindelijk toen ik als 15-jarige in het schoolkoor van mijn middelbare school zong. De muziekleraar en tevens dirigent, die ik verafgoodde en op wie ik stiekem verliefd was, gaf me een solo. Hij zei dat hij mijn heldere en mooie altstem steeds boven het koor uit hoorde komen en dat ik zangles moest gaan nemen op de muziekschool.

Ik ging me de volgende dag aanmelden en kreeg zangles van de afschuwelijke zangleraar aldaar, die het een keer zelfs waagde om onder het mom van uitleg over ademhalingstechniek in mijn billen te knijpen. Ik riep: “Als u dat nog een keer doet dan ga ik heel hard gillen want u weet dat de directeur van de muziekschool in het lokaal hiernaast zit.”

Maar ik ben de man jaren na dato nog steeds dankbaar omdat ik het uiteindelijk heb gered als operazangeres. In die hoedanigheid kom je dit soort figuren trouwens aan de lopende band tegen en wel in de vorm van dirigenten, hoewel zij het vele malen subtieler aanpakken. Bij voorbeeld in de vorm van etentjes “om het even te hebben over de partituur” en dan zag men wel of de Armada zou binnenlopen of dat het schip zou stranden.

Ik maakte mijn vader overigens wijs dat er zo snel mogelijk een piano aangeschaft moest worden omdat je die absoluut nodig hebt als zangeres. Mijn vader geloofde me en er werd een tweedehands Poolse tingeltangel gekocht die nu nog steeds op mijn oude slaapkamer in K staat.

Ik deed na het behalen van mijn havodiploma toelatingsexamen voor het conservatorium van Maastricht en werd aangenomen in het eerste jaar.

De eerste steen van the yelllow brick road was gelegd.